Leczenie za pomocą stawiania baniek to obok akupresury i masażu jedna z naturalnych metod leczniczych, wywodząca się z kręgu tradycyjnej medycyny chińskiej oraz medycyny arabskiej.

Terapia bańkami ogniowymi ma wpływ na cały organizm, poprawiając krążenie krwi i wzmacniając układ odpornościowy. Zabiegi wykonywane przy pomocy baniek mogą być pomocne w:

• leczeniu chorób układu oddechowego (przeziębienie, grypa, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc i tkanki opłucnej, astmie, bólach i zapaleniach gardła, migdałków i krtani),
• chorobach układu kostno-stawowego (reumatyzm, reumatoidalne zapalenie stawów, zwyrodnienie stawów, choroby kręgosłupa, zespołach rwy ramiennej i kulszowej),
• nerwicy, nerwicy wegetatywnej
• chorobach układu krążenia (dusznica bolesna, zaburzenia ciśnienia krwi)
• chorobach układu trawiennego (zapalenie żółądka, trzustki, chorobach wątroby, pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych, choroby jelit, zaparcia)
• chorobach narządów wewnętrznych jamy brzusznej,
• chorobach układu moczowo-płciowego (zaburzenie miesiączkowania, stany zapalne, zapalenie przydatków, błony śluzowej macicy, dolegliwości okresu przekwitania, zaburzenia seksualne, zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie nerek, pęcherza moczowego),
• chorobach układu nerwowego (zapalenie nerwu, nerwobóle),
• bólach głowy, migrenach,
• chorobach uszu (zapalenie, szum),
• profilaktyce chorób (wzmacnianie układu immunologicznego).

 Tradycyjny masaż tajski

Leczniczy masaż liczący już ponad 2500 lat, stanowi połączenie akupresury, ajurwedy i jogi pasywnej, dlatego niekiedy nazywany jest jogą dla leniwych. Usuwa napięcia z mięśni i stawów jednocześnie wzmacniając je, w efekcie czego poprawia ich elastyczność i uwalnia od bólu głowę, plecy, ramiona, kark czy nogi. Pobudza układ krwionośny i limfatyczny.

Rytmiczne naciski i rozciąganie całego ciała, a także masaż palców, stóp czy uszu, wprowadzają w stan głębokiego odprężenia. Ciało otwiera się i uwalnia z napięcia, energia płynie łatwiej.

Wykonywany jest na umiarkowanie twardym materacu, a osoba masowana pozostaje w niekrępującym ruchów ubraniu (luźna koszulka oraz spodenki tzw. fisherman pants), dostępnym w salonie Thai Smile. Masażysta za pomocą swojego ciała, dłoni, palców, łokci, przedramion, a także stóp stosuje różne techniki uciskowe i wyciągające.

Tradycyjny masaż tajski zalecany jest dla osób prowadzących mniej aktywny lub stresujący tryb życia, często pracujących w jednej pozycji (np. pracownicy biurowi, kierowcy, prezenterzy). Wśród wielu korzyści, najważniejszymi są:

• usunięcie napięć z mięśni i stawów
• uwolnienie ciała od bólu
• poprawa jakości snu i ogólnego samopoczucia

To masaż, który nie przypomina w niczym naszych tradycyjnych masaży klasycznych.

Wykonywany jest na macie ułożonej na podłodze, bez użycia olejków, przez luźne ubranie.

Masażysta wykorzystuje tu rozmaite techniki, głównie rytmiczny, powolny nacisk ciałem a także elementy rozciągania, biernej jogi oraz pracy z kanałami energetycznymi.

W masażu tajskim przede wszystkim uciskane są określone punkty na całym ciele - począwszy od stóp a następnie kolejnych partii ciała idąc w kierunku głowy.

Masaż tajski wykonywany jest nie tylko dłońmi ale także kciukami, nadgarstkami, przedramionami a nawet łokciami, kolanami i stopami.

Masowana osoba przyjmuje w trakcie masażu wiele różnych pozycji właściwych dla jogi - z tego względu masaż tajski bywa nazywany "jogą dla leniwych".

Rozciąganie mięśni ciała odpowiadające temu, jakie stosowane jest w jodze, powoduje zwiększenie zasięgu ruchów, a także rozluźnienie mięśni. Momentami masaż jest bardzo intensywnie odbierany i może być nieco bolesny - zwłaszcza na początku ale doskonale odpręża i redukuje zmęczenie mięsni i stawów.

Masaż tajski ma na celu przewrócenie harmonii organizmu - odblokowuje przepływ energii, pozytywnie oddziałuje na krążenie krwi i limfy, wzmacnia układ odpornościowy organizmu a także rozluźnia mięśnie i poprawia sprawność ruchową. Jednocześnie zapewnia głęboki relaks, który wywołuje w organizmie wiele pozytywnych zmian prowadzących do przywrócenia równowagi i harmonii.

Źródła masażu tajskiego upatrywane są w Indiach (a przez niektórych badaczy również w Chinach), skąd mógł on przywędrować do Tajlandii przed ponad dwoma tysiącami lat. Nie jest jednak wykluczone że masaż ten pochodzi z samej Tajlandii a ulegał w międzyczasie wpływom indyjskim (Ajurweda) oraz chińskim.

To dzięki tym wpływom masaż tajski uwzględnia takie aspekty jak: żeński (lewa połowa ciała ma charakter żeński) i męski czynnik (prawa połowa ciała ma charakter męski), oraz pozycje i techniki zaczerpnięte z jogi.

W Tajlandii - najprawdopodobniej z medycyny hinduskiej przejęto przekonanie o istnieniu życiowej energii (lom), która biegnie w naszym ciele kanałami energetycznymi (sen). Tajowie skupili się raczej na samych liniach energetycznych a nie na znajdujących się na nich punktach (tak, jak to czyni np. medycyna chińska w akupunkturze).

Masaż jest jedną z gałęzi medycyny stosowany przez Tajów wraz z kręgarstwem, leczeniem dietą, różnego rodzaju specyfikami podawanymi doustnie oraz zewnętrznie a także ze wzmacniającymi praktykami duchowymi i magicznymi.

Uważa się, że masaż tajski powinien być stosowany łącznie z pozostałymi technikami uzdrawiania dla uzyskania najkorzystniejszego efektu ale często bywa on praktykowany samodzielnie - w celu usprawnienia funkcjonowania organizmu i zrelaksowania.

Twórcą masażu tajskiego jest Jivaka Kumarbhaccha. Już 2500 lat temu w Indiach stworzono, na bazie filozofii Ajurvedy oraz technik Jogi, podstawy masażu tajskiego. Przez lata masaż ten rozwijał się, praktykowany przez mnichów w tajlandzkich świątyniach. Najsłynniejszym światowym centrum naukowym i szkoleniowym jest świątynia Wat Pao w Bankoku.

Podstawy medyczne: Sieć łącznotkankowa przebiega w najróżniejszych kierunkach. Prawidłowa analiza jej przebiegu pozwala zbadać jej fizjologiczny i patologiczny stan. W przypadku jej wzmożonych napięć zastosowanie odpowiednich technik przywraca jej prawidłowe funkcjonowanie.

Cele:

• Zmniejszenie napięć
• Przywrócenie prawidłowej ruchomości sąsiadujących ze sobą struktur
• Przywrócenie prawidłowej wymiany tkankowej
• Przywrócenie prawidłowej funkcjonowania narządów wewnętrznych
• Przywrócenie prawidłowej cyrkulacji krwi i chłonki
• Zmniejszenie napięć psychicznych

    Techniki: W odróżnieniu od technik zachodnich, w masażu tajskim bardzo ważne jest oddziaływanie całego ciała terapeuty poprzez dłonie, palce, łokcie, stopy, kolana na ciało pacjenta.Masaż odbywa się na macie w odpowiednich pozycjach przy wyprostowanym kręgosłupie terapeuty. Zgięcie go i pochylenie wymaga pracy ramion podobnie jak w technikach zachodnich. Praca ramion męczy i sprawia, że masaż staje się mało efektywny

    Ideałem lekarza jest połączenie rzetelnej wiedzy medycznej z głęboką mądrością i współczuciem.

    Nuad Bo-Rarn to jedyna w swoim rodzaju starożytna metoda łącząca w sobie elementy Hatha Joga, akupresury, refleksologii oraz medytacji. Dzięki temu niezwykłemu połączeniu, masaż w sposób holistyczny poprawia kondycję fizyczną, duchową i intelektualną osoby masowanej. korzyści odnosi również masażysta.

    Rytmiczne naciskanie kluczowych puntów na ciele (marma), znajdujących się na przebiegu kanałów energetycznych (Sen), prowadzi do odblokowania energii i jej swobodny, harmonijny przepływ w ciele.
    masaż tajski:

    • poprawia przemianę materii
    • poprawia krążenie krwi i limfy
    • uwalnia ciało z nagromadzonych toksyn
    • wzmacnia system immunologiczny organizmu
    • harmonizuje przepływ energii w ciele

    Elementy akupresury Nuat Thai pomagają także w dolegliwościach kobiecych takich jak:

    • depresje, stres
    • migreny
    • menopauza
    • dolegliwości okresu pociążowego

    Ciało osoby masowanej układa się w wybranych pozycjach Hatha Yoga – właśnie dlatego masaż bywa niekiedy nazywany „jogą dla leniwych”.

     Również dlatego masaż ten ma niebagatelne właściwości rehabilitacyjne. Dzięki przyjmowanym pozycjom, osoba poddawana zabiegowi koncentruje się na swojej fizyczności, uwalniając w ten sposób umysł i trenując ciało.

    Ta część masażu:

    • wzmacnia mięśnie
    • uelastycznia stawy
    • uwalnia napięcie fizyczne i psychiczne
    • ujędrnia i wyszczupla ciało, redukując cellulit,
    • poprawia wygląd skóry - staje się ona jędrniejsza i bardziej świetlista.

    Masaż tajski reprezentuje jedyny w swoim rodzaju styl terapii orientalnej opartej na zasadach współczucia.

    Jest jedną z czterech gałęzi tradycyjnej medycyny Tajów, na którą składają się ponadto zabiegi manipulacyjne (kręgarstwo), leczenie fizycznymi środkami zewnętrznymi (specyfiki przyjmowane doustnie, maści, okłady i inhalacje), dieta oraz praktyki duchowe i magiczne.

    Masaż tajski, będący formą cielesnej manipulacji, powinien być praktykowany łącznie z trzema pozostałymi formami tradycyjnej sztuki uzdrawiania, w celu uzyskania najbardziej wszechstronnych efektów leczniczych.

    W masażu, o którym mówimy, dokonuje się synteza wielu technik:

    • naciskania ciałem,
    • refleksologii,
    • pracy z kanałami energetycznymi
    • pracy z krwiobiegiem i układem limfatycznym,
    • rozciągania
    • oraz jogi.

    W związku z tak szerokim zakresem działań, terapeuci praktykujący masaż tajski wykorzystują więcej elementów własnego ciała niż masażyści pracujący w jakimkolwiek innym stylu leczniczej manipulacji.

     Używają nie tylko dłoni i kciuków, lecz także stóp, łokci, przedramion i kolan.

    Masaż odbywa się na macie rozłożonej na podłodze. Osoba poddawana zabiegowi przyjmuje przy tym wiele różnych pozycji wywodzących się z systemu Hatha Yoga

    Tajowie przejęli od hinduskich joginów przekonanie o istnieniu 72 000 dających się wyodrębnić linii energetycznych nadi (merydianów), z których czternaście uważa się za najważniejsze. Masaż tajski zwraca uwagę na oddziaływanie na specjalne punkty, zwane marma (tsubos, punkty biologicznie aktywne, punkty akupunkturowe), rozmieszczone wzdłuż kanałów energetycznych nadi.

    Pierwsze udokumentowane wzmianki dotyczące masażu tajskiego datują się na 1661 r, w relacjach Simona de Loubere, francuskiego urzędnika przy dworze królewskim w Ayutthia.

    W roku 1836, za panowania Ramy III, królewskim dekretem, cała satrożytna wiedza o sztuce medycznej została zgromadzona w świątyni Wat Po w Bangkoku, gdzie został utworzony parauniwersytet, nauczający medycyny, farmacji oraz leczniczego masażu.

    Tam też w roku 1906 podczas panowania Ramy V, zebrana wiedza, została prztłumaczona na współczesny język tajski i uznana jako oficjalna Medycyna Królewska. Zawierała ona wszystkie procedury masażu, nazwane Tum ra nuad Chabub Luang (Terapia Rąk).

    W maju 1962 r. Moh ponl Tomyanim – pierwszy menadżer Centrum Medycznego i Szkoły Masażu w świątyni Wat Po, zorganizował pierwszą otwartą szkołę masażu tajskiego.